มะเร็งปอดชนิดเซลล์ขนาดใหญ่คืออะไร?

มะเร็งปอดชนิดเซลล์ขนาดใหญ่ (LCLC) เป็นหนึ่งในมะเร็งปอดชนิดไม่ใช่เซลล์ขนาดเล็กหลายรูปแบบLCLC มักพัฒนาในบริเวณด้านนอกของปอดและมีแนวโน้มที่จะเติบโตอย่างรวดเร็วและแพร่กระจายอย่างรวดเร็วมากกว่ามะเร็งปอดรูปแบบอื่น ๆ ซึ่งแตกต่างจากมะเร็งปอดบางชนิดที่มักมีอาการไอหรือการติดเชื้อในปอดอาการเริ่มแรกของปอดที่มีเซลล์ขนาดใหญ่ มะเร็งส่วนใหญ่ ได้แก่ ความรู้สึกหายใจถี่และความเหนื่อยล้าที่คลุมเครือ

มะเร็งปอดชนิดที่ไม่ใช่เซลล์ขนาดเล็กคิดเป็นประมาณ 85% ของมะเร็งปอดทั้งหมดซึ่งประมาณ 10% เป็นมะเร็งเซลล์ขนาดใหญ่มะเร็งปอดชนิดเซลล์ขนาดใหญ่หรือที่เรียกว่ามะเร็งปอดชนิดเซลล์ขนาดใหญ่มีชื่อเรียกเนื่องจากขนาดที่โดดเด่นของ เซลล์มะเร็ง (ตรงข้ามกับขนาดของเนื้องอกซึ่งมีแนวโน้มที่จะค่อนข้างใหญ่)

อาการมะเร็งปอดขนาดใหญ่

เนื่องจากโดยทั่วไปแล้ว LCLC จะเกิดขึ้นที่บริเวณรอบนอกของปอดอาการที่เป็นที่รู้จักกันดีของมะเร็งปอด (เช่นไอเรื้อรังและไอเป็นเลือด) จึงพบได้น้อยลงจนกระทั่งเกิดโรคในภายหลัง

อาการเริ่มต้นของ LCLC สามารถพลาดได้ง่ายและเกิดจากภาวะที่ไม่ร้ายแรงอื่น ๆ รวมถึงอายุ อาการดังกล่าว ได้แก่ :

• ความเหนื่อยล้า
• หายใจลำบากเล็กน้อย (หายใจถี่)
• ปวดหลังไหล่หรือหน้าอก

LCLC อาจทำให้เกิดอาการอื่น ๆ เมื่อโรคดำเนินไป ตำแหน่งของเนื้องอกที่ขอบปอดอาจทำให้ของเหลวสะสมในช่องว่างระหว่างปอดและผนังทรวงอก (ช่องเยื่อหุ้มปอด) สิ่งนี้สามารถนำไปสู่การมีน้ำในช่องเยื่อหุ้มปอดซึ่งเป็นภาวะที่มีอาการหายใจลำบากและการเริ่มมีอาการเจ็บที่หน้าอกหรือข้างที่แย่ลงเมื่อหายใจเข้าลึก ๆ

LCLC ยังสามารถหลั่งสารคล้ายฮอร์โมนที่ทำให้เกิดเงื่อนไขที่เรียกว่า paraneoplastic syndromes สิ่งเหล่านี้เป็นความผิดปกติที่หายากซึ่งระบบภูมิคุ้มกันตอบสนองอย่างผิดปกติต่อเนื้องอกมะเร็ง

กลุ่มอาการ paraneoplastic อาจทำให้เกิดอาการเช่นการพูดไม่ชัดการสูญเสียทักษะการเคลื่อนไหวที่ดีและการเดินหรือกลืนลำบาก ในผู้ชายอาจทำให้หน้าอกขยายใหญ่ขึ้นหรือที่เรียกว่า gynecomastia

กลุ่มอาการ Paraneoplastic เกิดขึ้นใน 5% ถึง 10% ของมะเร็งปอดทั้งหมดและสามารถพัฒนาได้ในระยะเริ่มแรกของมะเร็ง การรับรู้สัญญาณของกลุ่มอาการ paraneoplastic อาจช่วยวินิจฉัยมะเร็งปอดได้ในระยะแรกในขณะที่ยังสามารถรักษาได้สูง

สาเหตุ

นักวิทยาศาสตร์ยังไม่แน่ใจว่าอะไรเป็นสาเหตุของ LCLC การวิจัยชี้ให้เห็นว่าการกลายพันธุ์ของยีนบางอย่างอาจนำไปสู่ความเสี่ยงของโรครวมถึงการกลายพันธุ์ของยีน RUNX1, ERBB4, BRCA1 และ EPHA3

ปัจจัยเสี่ยงอื่น ๆ สำหรับ LCLA ก็เหมือนกับมะเร็งปอดในรูปแบบอื่น ๆ ทั้งหมด หัวหน้าของพวกเขาสูบบุหรี่ การสูบบุหรี่ยังคงเป็นปัจจัยเสี่ยงที่ยิ่งใหญ่ที่สุดเพียงประการเดียวสำหรับมะเร็งปอดโดยทั่วไปและ LCLC ก็ไม่มีข้อยกเว้น แม้แต่การใช้ชีวิตร่วมกับผู้ที่สูบบุหรี่จะเพิ่มความเสี่ยงต่อการเป็นมะเร็งปอดของผู้ไม่สูบบุหรี่ 20% ถึง 30%

การสัมผัสกับเรดอนในบ้านเป็นปัจจัยเสี่ยงอันดับสองสำหรับมะเร็งปอด เกิดจากการสลายตัวของยูเรเนียมตามธรรมชาติในดินเรดอนสามารถพบได้ในระดับสูงมากเกินไปในบ้านหลายหลัง

แม้ว่ามะเร็งปอดชนิดเซลล์ขนาดเล็กจะเชื่อมโยงกับการสัมผัสกับเรดอน แต่เรดอนก็ยังมีส่วนช่วยในการพัฒนา LCLC และมะเร็งปอดชนิดอื่น ๆ ที่ไม่ใช่เซลล์ขนาดเล็กได้อย่างมีนัยสำคัญการทดสอบเรดอนสามารถตรวจพบได้และบริการบรรเทาผลกระทบสามารถกำจัดมันออกไปได้

การวินิจฉัย

มะเร็งปอดมักถูกสงสัยเป็นอันดับแรกเมื่อเห็นความผิดปกติบนเอกซเรย์ทรวงอก ด้วยเหตุนี้การเอ็กซ์เรย์ทรวงอก "ปกติ" จึงไม่สามารถแยกแยะมะเร็งได้เนื่องจากเนื้องอกขนาดเล็กมักพลาดไปกับการถ่ายภาพประเภทนี้

หากมีอาการของ LCLC ควรทำการทดสอบเพิ่มเติมแม้ว่าการเอกซเรย์ทรวงอกจะเป็นเรื่องปกติก็ตาม ซึ่งอาจรวมถึง:

• การสแกนด้วยเอกซเรย์คอมพิวเตอร์ (CT) ซึ่งใช้ภาพเอ็กซ์เรย์หลายภาพเพื่อสร้างภาพสามมิติ
• การถ่ายภาพด้วยคลื่นสนามแม่เหล็ก (MRI) ซึ่งใช้คลื่นแม่เหล็กและคลื่นวิทยุอันทรงพลังเพื่อสร้างภาพเนื้อเยื่ออ่อนที่มีรายละเอียดสูง
• Bronchoscopy ซึ่งเป็นขอบเขตที่ส่องแสงซึ่งสอดผ่านปากและเกลียวลงเพื่อให้เห็นภาพเนื้อเยื่อทางเดินหายใจโดยตรง
• การสแกนเอกซเรย์ปล่อยโพซิตรอน (PET) ซึ่งมองหาการเปลี่ยนแปลงการเผาผลาญที่มักเกิดขึ้นกับการพัฒนาของเนื้องอกมะเร็ง

การตรวจเลือดไม่ได้ใช้เพื่อวินิจฉัยมะเร็งปอด

หากผลการตรวจภาพเบื้องต้นบ่งชี้ว่าเป็นมะเร็งแพทย์ของคุณจะสั่งการตรวจชิ้นเนื้อปอดเพื่อแสดงหลักฐานที่ชัดเจนของความผิดปกติของมะเร็ง สิ่งนี้อาจเกี่ยวข้องกับการสำลักเข็มละเอียด (FNA) ซึ่งเข็มจะสอดเข้าไปในผนังหน้าอกและเข้าไปในเนื้องอกเพื่อดึงเซลล์ตัวอย่างเล็ก ๆ นอกจากนี้ยังอาจทำการตรวจชิ้นเนื้อในระหว่างการส่องกล้องหลอดลมหากมีสัญญาณของมะเร็งที่มองเห็นได้ในทางเดินหายใจ

การวินิจฉัยขั้นสุดท้ายของ LCLC สามารถทำได้ในห้องแล็บโดยการตรวจชิ้นเนื้อด้วยกล้องจุลทรรศน์ ด้วย LCLC เซลล์จะขยายใหญ่ขึ้นและไม่แตกต่างกัน (หมายความว่ามีความคล้ายคลึงกับเซลล์ปกติเพียงเล็กน้อยหรือไม่มีเลย)

เซลล์มะเร็งที่ไม่แตกต่างเช่น LCLC (เรียกอีกอย่างว่าเซลล์อะนาพลาสติก) มีแนวโน้มที่จะแบ่งตัวและแพร่กระจายอย่างรวดเร็ว

ขั้นตอน

ขอบเขตและความรุนแรงของมะเร็งปอดทั้งหมดแบ่งออกเป็นสี่ขั้นตอนซึ่งแต่ละระยะจะแสดงถึงการลุกลามของโรค

มีตั้งแต่ระยะที่ 1 ซึ่งมะเร็งมีการแพร่กระจายภายในปอดและไม่แพร่กระจายไปยังต่อมน้ำเหลืองใด ๆ จนถึงระยะที่ 4 ซึ่งมะเร็งได้แพร่กระจาย (แพร่กระจาย) ไปยังส่วนที่ห่างไกลของร่างกาย

การรักษา

ขึ้นอยู่กับระยะของมะเร็งตัวเลือกการรักษาสำหรับ LCLC ได้แก่ การผ่าตัดเคมีบำบัดการฉายรังสีการบำบัดแบบกำหนดเป้าหมายภูมิคุ้มกันบำบัดหรือการรวมกันของสิ่งเหล่านี้ การทดลองทางคลินิกยังมีให้สำหรับผู้ที่อาจไม่ตอบสนองต่อการบำบัด

ศัลยกรรม

การผ่าตัดมะเร็งปอดเป็นโอกาสที่ดีที่สุดในการรักษาเมื่อ LCLC ติดในระยะแรก ตัวเลือกการผ่าตัด ได้แก่ :

• การผ่าตัดลิ่มการกำจัดเนื้องอกพร้อมกับลิ่มของเนื้อเยื่อรอบ ๆ
• Lobectomy การกำจัดกลีบของปอด
• Pneumonectomy การกำจัดปอดทั้งหมด

ขั้นตอนที่ใหม่กว่าซึ่งมีการบุกรุกน้อยที่สุดซึ่งเรียกว่าการผ่าตัดทรวงอกด้วยวิดีโอช่วย (VATS) มีให้บริการแล้วที่ศูนย์มะเร็งบางแห่ง มันเกี่ยวข้องกับการทำแผลเล็ก ๆ ที่หน้าอกและใช้กล้องขนาดเล็ก (ทรวงอก) และเครื่องมือในการผ่าตัดโดยไม่ต้องถอดหรือแยกซี่โครงออก

เคมีบำบัด

อาจใช้ยาเคมีบำบัดได้ด้วยตัวเองหรือร่วมกับการผ่าตัด นอกจากนี้ยังอาจใช้ก่อนการผ่าตัดเพื่อลดขนาดของเนื้องอก (เคมีบำบัดแบบนีโอแอดจูแวนท์) หรือหลังการผ่าตัดเพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีเซลล์มะเร็งเหลืออยู่ (เคมีบำบัดเสริม)

ในทำนองเดียวกันอาจใช้คีโมร่วมกับหรือไม่มีการรักษาด้วยรังสี ยาเคมีบำบัดที่ใช้กันทั่วไปในการรักษา LCLC ได้แก่ Altima (pemetrexed) และ Platinol (cisplatin)

การบำบัดตามเป้าหมาย

การรักษาแบบกำหนดเป้าหมายคือยาที่ออกแบบมาเพื่อโจมตีเซลล์มะเร็งและปล่อยให้เซลล์ปกติส่วนใหญ่ไม่ถูกแตะต้อง ด้วยเหตุนี้ผลข้างเคียงจึงมักไม่รุนแรงกว่าการใช้ยาเคมีบำบัด

การทำโปรไฟล์ระดับโมเลกุลซึ่งระบุการกลายพันธุ์ของดีเอ็นเอที่เฉพาะเจาะจงในเซลล์เนื้องอกสามารถระบุได้ว่าบุคคลนั้นมีการกลายพันธุ์ที่สามารถรักษาได้หรือไม่และเป็นผู้สมัครสำหรับการบำบัด

แนะนำให้ใช้การทำโปรไฟล์ระดับโมเลกุลสำหรับทุกคนที่เป็นมะเร็งปอดชนิดไม่ใช่เซลล์ขนาดเล็กขั้นสูงรวมถึง LCLC เมื่อพบการกลายพันธุ์ที่รักษาได้มีโอกาสดีที่ยาที่กำหนดเป้าหมายจะสามารถควบคุมเนื้องอกได้ในช่วงระยะเวลาหนึ่ง

แม้ว่ายาที่กำหนดเป้าหมายจะไม่สามารถรักษามะเร็งปอดได้ แต่ก็สามารถตรวจสอบมะเร็งได้จนกว่าจะมีการดื้อยาและยาจะไม่ได้ผลอีกต่อไป เมื่อเป็นเช่นนั้นมียารุ่นที่สองและในบางกรณีก็มียารุ่นที่สามที่สามารถใช้ได้

รังสีบำบัด

อาจใช้การรักษาด้วยการฉายรังสีร่วมกับมะเร็งปอดได้หลายวิธี สามารถใช้ก่อนการผ่าตัดเพื่อลดขนาดของเนื้องอกและหลังการผ่าตัดเพื่อกำจัดเซลล์มะเร็งที่เหลืออยู่

สำหรับมะเร็งขนาดเล็กอาจใช้การฉายรังสีเพียงอย่างเดียวโดยใช้รูปแบบของรังสีเฉพาะที่เรียกว่าการรักษาด้วยรังสีบำบัดร่างกาย (stereotactic body radiotherapy: SBRT) SBRT ส่งรังสีปริมาณสูงมากไปยังเนื้อเยื่อบริเวณที่มีการแปลโดยมีจุดประสงค์เพื่อรักษามะเร็ง SBRT อาจใช้เพื่อรักษาการแพร่กระจายที่แยกได้เนื่องจากมะเร็งปอดรวมทั้งในสมอง

การฉายรังสียังสามารถใช้เป็นการรักษาแบบประคับประคองสำหรับผู้ที่เป็นมะเร็งปอดระยะลุกลามเพื่อควบคุมอาการและปรับปรุงคุณภาพชีวิต

ภูมิคุ้มกันบำบัด

การบำบัดด้วยภูมิคุ้มกันเป็นวิธีการรักษามะเร็งปอดที่น่าตื่นเต้นซึ่งส่งผลให้สามารถควบคุมโรคได้ในระยะยาวสำหรับบางคนแม้กระทั่งผู้ที่เป็นมะเร็งระยะที่ 4 ยาเหล่านี้ทำงานโดยควบคุมระบบภูมิคุ้มกันของร่างกายในการต่อสู้กับมะเร็ง

ในปี 2020 มียาภูมิคุ้มกันบำบัด 5 ชนิดที่ได้รับการอนุมัติจากสำนักงานคณะกรรมการอาหารและยาของสหรัฐอเมริกา (FDA) สำหรับการรักษามะเร็งปอด:

• Imfinzi (durvalumab): ได้รับการรับรองสำหรับทั้งมะเร็งปอดที่ไม่ใช่เซลล์ขนาดเล็กขั้นสูงและมะเร็งปอดเซลล์ขนาดเล็กรวมถึงการใช้ในการบำบัดขั้นแรก
• Keytruda (pembrolizumab): ได้รับการรับรองสำหรับมะเร็งปอดที่ไม่ใช่เซลล์ขนาดเล็กขั้นสูงรวมถึงการใช้ในการบำบัดขั้นแรกและสำหรับผู้ป่วยบางรายที่เป็นมะเร็งปอดชนิดเซลล์ขนาดเล็ก
• Opdivo (nivolumab): ได้รับการอนุมัติสำหรับทั้งมะเร็งปอดที่ไม่ใช่เซลล์ขนาดเล็กขั้นสูงและมะเร็งปอดเซลล์ขนาดเล็กหลังการรักษาด้วยเคมีบำบัดที่ใช้ทองคำขาวและการรักษาอื่น ๆ อย่างน้อยหนึ่งวิธีล้มเหลว
• Tecentriq (atezolizumab): ได้รับการรับรองสำหรับทั้งมะเร็งปอดที่ไม่ใช่เซลล์ขนาดเล็กขั้นสูงและมะเร็งปอดเซลล์ขนาดเล็กรวมถึงการใช้ในการบำบัดขั้นแรก
• Tecentriq (atezolizumab): ได้รับการอนุมัติให้ใช้กับ Opdivo สำหรับการรักษาขั้นแรก (มีหรือไม่มีคีโม) ในผู้ที่เป็นมะเร็งปอดชนิดที่ไม่ใช่เซลล์ขนาดเล็กขั้นสูง

การพยากรณ์โรค

ระยะของมะเร็งปอดสามารถช่วยทำนายผลลัพธ์ในระยะยาวของผู้ป่วยซึ่งเรียกว่าการพยากรณ์โรค โดยทั่วไปการพยากรณ์โรคจะอธิบายโดยอัตราการรอดชีวิต 5 ปีซึ่งประมาณเปอร์เซ็นต์ของผู้ที่จะรอดชีวิตอย่างน้อยห้าปีหลังจากการวินิจฉัย

เนื่องจากมะเร็งที่ไม่แตกต่างกันเช่น LCLC สามารถลุกลามได้อัตราการรอดชีวิตจึงมีแนวโน้มที่จะแย่กว่ามะเร็งชนิดอื่น ๆ ด้วยเหตุนี้การบำบัดแบบใหม่จึงเริ่มช่วยเพิ่มเวลาในการรอดชีวิตแม้ในผู้ที่เป็นโรคขั้นสูง

จากข้อมูลของ American Cancer Society และ ณ เดือนมกราคม 2020 อัตราการรอดชีวิต 5 ปีสำหรับผู้ที่เป็นโรค LCLC และมะเร็งปอดชนิดอื่น ๆ ที่ไม่ใช่เซลล์ขนาดเล็กเช่นมะเร็งต่อมอะดีโนคาร์ซิโนมาและมะเร็งเซลล์สความัส ได้แก่

• แปลเป็นภาษาท้องถิ่น (ระยะที่ 1): 61%
• ภูมิภาค (ขั้นที่ 2 ถึง 3): 35%
• ระยะทาง (ระยะที่ 4): 6%

LCLC ตัวแปรหนึ่งที่เรียกว่ามะเร็งเซลล์ประสาทขนาดใหญ่โดยทั่วไปมีการพยากรณ์โรคที่แย่กว่าโดยมีเวลารอดเฉลี่ยประมาณหกเดือน

การเผชิญปัญหา

การวินิจฉัยมะเร็งปอดอาจเป็นเรื่องที่น่ากลัวและทำให้คุณรู้สึกโดดเดี่ยว ให้คนที่คุณรักสนับสนุนคุณ

หลายคนไม่รู้ว่าจะตอบสนองต่อคนที่ได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นมะเร็งอย่างไร การให้คนอื่นรู้ว่าพวกเขาสามารถทำอะไรได้บ้างสามารถช่วยคลายความกังวลและให้การสนับสนุนเพิ่มเติมเมื่อคุณต้องการ

คุณสามารถรับมือกับ LCLC ได้ดีขึ้นโดยการเรียนรู้เกี่ยวกับโรคและถามคำถามให้มากที่สุด พิจารณาเข้าร่วมกลุ่มสนับสนุนมะเร็งปอดผ่านศูนย์การรักษาของคุณหรือทางออนไลน์

ที่สำคัญที่สุดอย่าลืมว่าคุณคือกัปตันของการเดินทางครั้งนี้ ไม่ว่าคนอื่นจะมีประสบการณ์หรือแนะนำอะไรในท้ายที่สุดคุณก็รู้ว่าอะไรดีที่สุดสำหรับคุณ

คำจาก Verywell

แม้ว่าในอดีตผู้ที่เป็นมะเร็งปอดจะมีการพยากรณ์โรคน้อยกว่าที่ควร แต่การรักษาและเวลาในการรอดชีวิตก็ดีขึ้นทุกปี ดังนั้นจึงเป็นเรื่องสำคัญที่ทีมเนื้องอกวิทยาของคุณจะต้องติดตามงานวิจัยล่าสุดอยู่เสมอ ด้วยวิทยาศาสตร์ที่พัฒนาไปอย่างรวดเร็วบางครั้งสิ่งนี้อาจเป็นเรื่องยาก

หากคุณไม่แน่ใจเกี่ยวกับแผนการรักษาที่แนะนำอย่าลังเลที่จะขอความเห็นที่สองจากศูนย์การรักษาที่กำหนดโดยสถาบันมะเร็งแห่งชาติที่ใหญ่กว่า ทีมผู้เชี่ยวชาญด้านเนื้องอกวิทยามีแนวโน้มที่จะมีความรู้เกี่ยวกับพัฒนาการล่าสุดและสามารถทำงานร่วมกับทีมของคุณเพื่อให้แนวทางการรักษาที่เป็นปัจจุบันและมีประสิทธิภาพสูงสุดแก่คุณ